Δημοτικές & Νομαρχιακές εκλογές: Ώρα για business!
του Βασίλη Μαλισιόβα, φιλόλογου-δημοσιογράφου, 3/10/2002
|
Προγραμματισμός ελάχιστος τις περισσότερες φορές, αδυναμία απορρόφησης ευρωπαϊκών κονδυλίων, μικροκομματική λογική για μια θέση που απαιτεί όραμα και υπέρβαση, κακώς εννοούμενη σύμπνοια και ομοψυχία με τον τοπικό πληθυσμό... Κάπως έτσι αρχίζει η τετραετία του τοπικού άρχοντα στην Ελληνική επαρχία.
|
Γιατί ένας πετυχημένος μηχανικός εγκαταλείπει το γραφείο του στην Αθήνα και αποφασίζει να πάει στο Γουρουνόρεμα του Νομού Χ για να κατέβει υποψήφιος στον
εκεί Δήμο; Τι είναι αυτό που κάνει έναν ιδιοκτήτη μεγάλου φροντιστηρίου στη Θεσσαλονίκη να αφήσει την επιχείρησή του και να κατέβει στον προεκλογικό στίβο, ως
υποψήφιος στη Γαϊδουρόλακα του Νομού Ψ, με το προεκλογικό σλόγκαν "Γαϊδουρόλακα - Νέα Πνοή";
Η υπόθεση μυρίζει φαγητό ή μάλλον χρήμα, ζεστό χρήμα. Κανείς στοιχειωδώς σκεπτόμενος Έλληνας δεν μπορεί να δεχθεί το επιχείρημα "αποφάσισα να κατέβω στις
εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης γιατί έχω πολλά να προσφέρω στον τόπο μου". Η (όποια) προσφορά έχει τα ανταποδοτικά της. Δεν αναφέρομαι βέβαια στα
ανταποδοτικά τέλη των Δήμων, αλλά στα όσα καρπώνονται, πάνω ή κάτω από το τραπέζι, οι αιρετοί άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αυτό μάλιστα που είναι πιο
κωμικοτραγικό είναι ότι οι υποψήφιοι για τους νομαρχιακούς και δημοτικούς θώκους, και ειδικά όσοι έχουν "γλυκαθεί" ήδη από ανάλογη θητεία τους σε αυτές τις
θέσεις, δεν διστάζουν όχι μόνο να (αυτο)γελοιοποιηθούν, αλλά και να διαγραφούν από το κόμμα που τους υποστήριξε στις προηγούμενες εκλογές. Πρόκειται ασφαλώς για
τους αντάρτες, οι οποίοι εντοπίζονται σε όλους τους πολιτικούς χώρους.
Και ας υποθέσουμε ότι εξελέγη ο κ. Αρπαχτίδης δήμαρχος στο χωριό καταγωγής του πατέρα του. Πολλές φορές η μόνη επαφή των δημάρχων με τον τόπο καταγωγής τους
ήταν οι ολιγοήμερες επισκέψεις τους το Πάσχα και το καλοκαίρι. Βεβαίως και είναι πολύτιμη η μεταλαμπάδευση γνώσεων των έμπειρων ανθρώπων, αλλά όσα ξέρει ο
νοικοκύρης... Επομένως τι να ξέρει ο κ. Αρπαχτίδης για το χωριό των γονιών του, πέρα από τα καφενεία του χωριού του;
Αυτοί που πηγαίνουν μαζί με τους νέους δημάρχους και τους νομάρχες είναι οι παρατρεχάμενοι: σύμβουλοι, γραμματείς και φαρισαίοι, οσφυοκάμπτες εμπειρογνώμονες,
συγγενείς που πρέπει να βολευτούν κ.λπ. "Είμαι σύμβουλος του νομάρχη σε θέματα Τύπου" καυχιόταν ένας - από τηλεφώνου - συνομιλητής μου, τη στιγμή που πριν
μερικά δευτερόλεπτα αποδείχθηκε ότι δεν ήξερε τη διαφορά μεταξύ site και e-mail!
Και έτσι αρχίζει η τετραετία: Χωρίς προηγούμενη γνώση, ή μάλλον χωρίς καμία προετοιμασία για το τι θα αντιμετωπίσει το "επιτελείο" (βαρύγδουπη, όντως, λέξη) του
νέου αιρετού άρχοντα (αυτή κι αν είναι στομφώδης λέξη). Προγραμματισμός ελάχιστος τις περισσότερες φορές, αδυναμία απορρόφησης ευρωπαϊκών κονδυλίων (όταν βέβαια
απορροφούνται, ροκανίζονται κατ' ιδίαν), μικροκομματική λογική για μια θέση που απαιτεί όραμα και υπέρβαση, κακώς εννοούμενη σύμπνοια και ομοψυχία με τον ντόπιο
πληθυσμό (στο όνομα της οποίας δεν προχωράει τίποτε ουσιαστικά και κυρίως δεν γίνεται σύγκρουση με κατεστημένες νοοτροπίες) κι όλα αυτά επαναλαμβάνονται αέναα
μέχρι τις επόμενες εκλογές, στις οποίες θα κληθούμε να επιλέξουμε, έχοντας στην πραγματικότητα πολύ μικρά περιθώρια ουσιαστικών επιλογών.
Εμφορούμενοι από το δόγμα Γκόρτσου στη γνωστή ταινία με τον αείμνηστο Παπαγιαννόπουλο, ο οποίος ήταν ένας πολιτικός της πιάτσας, οι περισσότεροι σημερινοί
"πολιτικοί" της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν έναν αλάνθαστο (δυστυχώς...) τρόπο για να κερδίζουν τις εκλογές: τα έργα βιτρίνας. Τον τελευταίο καιρό ασφαλώς θα
έχετε παρατηρήσει ότι σκάβεται όλη η Ελλάδα για να φανεί ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση κάνει έργα. Κάποιος ...καραβανάς (πραγματικά πρακτικός) δήμαρχος μού έλεγε
ότι απ' το να κάνεις ένα έργο μακράς πνοής που όμως δεν φαίνεται (π.χ. σύστημα συλλογής ομβρίων υδάτων, δηλ. υπόγειες σωλήνες), το πιο αποτελεσματικό είναι να
φυτέψεις κατά μήκος της κεντρικής λεωφόρου του Δήμου σου πολλά λουλούδια. Δυστυχώς, οι ψηφοφόροι "τσιμπάνε" κι έτσι ψηφίζουν τον λουλουδάτο δήμαρχο!
Όσο για την επικοινωνιακή πολιτική των υποψηφίων τι να ...πρωτοθαυμάσει κανείς: Ένας υποψήφιος για μεγάλο Δήμο της χώρας μας έχει στο προεκλογικό του φυλλάδιο
μια φωτογραφία που τον δείχνει (εν σωτηρίω έτει 1971) ως τιμητική φρουρά δίπλα στη νεκροφόρα που οδηγούσε στην τελευταία κατοικία τον Γ. Σεφέρη. Αυτή ήταν η
μόνη του πολιτική δράση! Και βέβαια τα όσα γράφονται στα προεκλογικά φυλλάδια αποτελούν ένα πραγματικό περιβόλι: Άλλος γράφει ότι στη συνδικαλιστική του δράση
συμπεριλαμβάνονται αφισοκολλήσεις και συμμετοχή σε συλλαλητήρια, άλλος ότι θέλει μια πόλη "με ρεμπέτικα στέκια και αίθουσες συναυλιών, με λαϊκές αγορές και
εμπορικά κέντρα". Ό,τι του κατέβει του καθενός στο κεφάλι, το αμολάει κι όποιον πάρει ο χάρος! Εξάλλου, είπαμε ότι τώρα γυρίζει ο τροχός και οι μασέλες
ακονίζονται...
Επειδή κανένας μας δεν έχει αυτοακρωτηριαστεί στα άνω άκρα μετά τις εκλογές, καλό είναι να σκεφτούμε αρκετά ποιον θα ψηφίσουμε στις προσεχείς δημοτικές και
νομαρχιακές εκλογές. Όχι επιπολαιότητες, όχι ακρότητες, όχι ζαμανφουτισμό.
"Στείλτε μήνυμα"! Με την καλή έννοια, που λέει κι ο Λαζόπουλος...Α, και μια διευκρίνηση: Όχι μήνυμα στο κινητό, αλλά με την ψήφο σας!
|
